วันพฤหัสบดีที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560

Special : คนเอาแต่ใจ ( มาเฟีย Vs เด็กน้อย )




“...อื้อ...ไหนว่าจะอาบน้ำไงครับ”  ชลนทีเอียงใบหน้าหนีริมฝีปากร้ายที่ป้อนความคิดถึงใส่ริมฝีปากเขาอย่างร้อนแรงตั้งแต่ประตูห้องน้ำถูกปิดลง   เทวาไม่ปล่อยให้เขาได้ก้าวเข้าไปข้างในด้วยซ้ำ  พอปิดประตูลงได้เขาก็ถูกอีกฝ่ายรวบตัวก่อนจะแนบริมฝีปากลงมาแล้วเบียดกายเข้าหาจนแผ่นหลังบางแนบไปกับบานประตู  


“ฉันเลี้ยงนะโมเหนื่อยจะแย่  จะไม่ให้รางวัลกันหน่อยหรือไง” ถึงปากจะท้วงไปแบบนั้น  แต่ก็ใช่ว่าเทวาจะหยุดการเคลื่อนไหว   ใบหน้าคมเลื่อนลงไปยังลำคอพร้อมกับกดจมูกฝังลงไปคลอเคลียกับผิวเนื้อเนียน

 “ต้องมีรางวัลด้วยเหรอครับ”  ชลนทีแสร้งถาม  ในขณะที่มือบางซึ่งเมื่อครู่วางทาบอยู่ตรงอกแกร่งเลื่อนขึ้นสอดเข้าในกลุ่มเส้นผมสีดำของคนที่กำลังกดจูบอยู่แถวลำคอ
 
“นึกว่าฉันไม่รู้หรือไงว่านายวางแผนกับกานต์ให้ฉันกลับมาเลี้ยงนะโมวันนี้น่ะ” 
 
“อ่า...เก่งจริง ๆ นะครับเนี่ย”  ชลนทีหัวเราะคิกคักตอบรับออกไป  แล้วก็ได้ความรู้สึกเจ็บเล็ก ๆ ตรงไหล่ซ้ายที่มีริมฝีปากของอีกคนดูดดึงอยู่ตอบกลับมา  ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเดี๋ยวมันจะขึ้นรอยแน่นอน
 
“เป็นพวกซาดิสหรือไง” แกล้งต่อว่าออกไปไม่จริงจังนัก

“ก็อยากจะลองอยู่เหมือนกัน สนใจมาเป็นคู่ซ้อมให้ฉันมั้ยละ” พูดจบร่างหนาก็เงยหน้าขึ้นมาประกบริมฝีปากลงไปบนปากบางอีกครั้ง  บดเบียดลำกายด้านล่างเข้าหา  ก่อนจะใช้สองมือเกี่ยวต้นขาคนชอบหาเรื่องเอาไว้แล้วออกแรงยกจนชลนทีผวารีบตวัดเรียวขาเข้ากับเอวสอบแล้วส่งมือออกมาคล้องลำคอไว้กันตก

“...อื้อ....เดี๋ยวครับ  แล้วนะโมล่ะ...อ๊ะ...เดี๋ยวน้องตื่นมาแล้วไม่เจอใครจะร้องหรือเปล่า....”


ถึงจะถูกปลุกจนร่างกายเริ่มร้อนไปด้วยความรู้สึกหวามไหวไม่ต่างกับคนเริ่ม  แต่ชลนทีก็ยังอดเป็นห่วงนะโมไม่ได้  เพราะเขากับเทวาปล่อยเด็กน้อยนอนอยู่ที่เตียงในห้องนอนคนเดียว  ตอนแรกตั้งใจจะแค่เข้ามาอาบน้ำพร้อมกันตามที่เทวาชวนเฉย ๆ  ไม่ได้คิดว่าจะเลยเถิดมาถึงขั้นนี้  เพราะเมื่อไม่กี่คืนก่อนพวกเขาก็เพิ่งจะพากันสำรวจรอบห้องน้ำไปเอง  


“งั้นก็เปิดประตูไว้   เผื่อตื่นมาแล้วร้องจะได้ได้ยินเสียง”

เทวาว่าง่าย ๆ ก่อนจะเป็นคนหมุนเปิดประตูห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังชลนทีออก   และเพราะคนพูดเอาแต่ซุกใบหน้าอยู่กับอกขาวในขณะที่บอกและเปิดประตู  ชลนทีเลยไม่รู้ว่าเทวาคิดอย่างที่บอกออกมาจริง ๆ หรือแค่อยากจะเปิดประตูไว้แกล้งเขา  ใบหน้าหวานเอี้ยวกลับไปมองบานประตูอีกครั้งอย่างชั่งใจ  


“คงไม่เป็นไรมั้ง  ห้องน้ำก็อยู่ไกลจากห้องนอนพอสมควร” 



“ถอดเสื้อหน่อยครับ..เด็กดี”


ไม่ได้มีเวลาให้คิดอะไรไปมากกว่านั้น เจ้าของปลายลิ้นร้ายที่ปัดป่ายอยู่ตรงยอดอกก็ส่งเสียงเร้าให้ร่างโปร่งอำนวยความสะดวกให้เจ้าตัว   เทวาอุ้มชลนทีไปนั่งบนที่ว่างข้างกันกับอ่างล้างหน้า   และปล่อยให้มือหนาทำหน้าที่สำรวจร่างกายส่วนบนของคนที่ไม่ยอมปล่อยเรียวขาออกจากเอวเขาแม้เจ้าตัวจะนั่งอยู่บนเคาน์เตอร์แล้วก็ตาม    


“ยั่วซะด้วย”
.


.


.


.


.


.


.


.


.


.


“...อ๊ะ.......อ๊ะ.......อ๊ะ..…


เสียงครางหวาน ๆ ถูกส่งผ่านออกมาเป็นระยะตามการเคลื่อนไหวของส่วนที่สอดประสาน   แม้จะมีนิ้วกร้านของคนด้านหลังส่งเข้าออกอยู่ที่ริมฝีปากบาง  แต่กลับไม่ได้ทำให้น้ำเสียงครางเครือนั้นลดหายไปได้เท่าไหร่เลย   


“ฉันว่า..ท่าเดิม..เมื่อกี้ เสียงนาย..ยังจะ..เบา..กว่านี้..เลย หึหึ” 


เทวาเอ่ยหยอกล้อออกมาในขณะที่สะโพกสอบส่งแรงเข้าหาร่างโปร่งด้านหน้าที่ยืนเท้าแขนค้ำตัวกับเคาน์เตอร์ล้างหน้าหนักหน่วงกว่าเดิม   ชลนทีได้แต่ตวัดสายตามองคนด้านหลังผ่านบานกระจกที่สะท้อนภาพพวกเขาทั้งคู่ยืนทำกิจกรรมรักร่วมกัน  แต่ไม่นานก็ต้องหลุบสายตาลงเพราะไม่อาจทนสบกับสายตาร้อนแรงของเทวาได้ไหว  ไหนจะภาพที่เขากำลังดูดกลืนปลายนิ้วของอีกฝ่ายด้วยริมฝีปากฉ่ำน้ำนั่นอีก  ไม่ได้ต่างกันกับการนั่งเผชิญหน้าอยู่บนเคาน์เตอร์ให้อีกฝ่ายเคลื่อนกายเข้าหาแล้วส่งสายตาล้อเลียนในยามที่หลุบตาลงมองส่วนนั้นถูกกลืนหายเข้ามาในตัวเขาเมื่อก่อนหน้านี้เท่าไหร่เลย  


“จะถึงแล้วหรือไง”


เทวาเอ่ยถามออกมาในตอนที่มือบางข้างหนึ่งละจากการยึดเคาน์เตอร์มาแตะต้องส่วนอ่อนไหวของเจ้าตัว  ชลนทีสบตากับคนในกระจกก่อนจะพยักหน้ารับ  ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มือหนาละออกจากปากบางลงมากอบกุมและเคลื่อนไหวส่วนล่างให้


“เดี๋ยวไปพร้อมกัน  รัดฉันอีกนิดสิ”   คำขอที่ไม่ต้องเอ่ยซ้ำ  เพราะคนต้องทำยินดีตอบรับทุกความต้องการของอีกฝ่ายอย่างเต็มใจอยู่แล้ว  

“...ซี้ดด...รักกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว....”

“คนบ้า”

เทวากอดเอวเล็กไว้มั่นก่อนจะถอนกายออกจนเกือบหลุดออกจากกันแล้วกดแทรกเข้าไปใหม่ด้วยแรงที่ไม่เบานัก เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าต่อจากนี้จะเป็นของจริง

.


.


.


.


.


.


“...งื้อ...ออกไปเลย  อย่าแกล้งอาสายชล”


ปั่ก ปั่ก !!!


“นะโม !!!!! / “นะโม !!!!!






กลับไปเป็นเด็กดีกัน  https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1551214&chapter=28





 

วันพฤหัสบดีที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2560

ผมไม่ใช่ของเล่นนะครับคุณมาเฟีย - ตอนที่ 6




ดูเหมือนว่าคนที่ตีหน้านิ่งอยู่เมื่อครู่จะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว จากน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป ไม่กระด้างเหมือนอย่างเมื่อครู่  แถมดวงตาคมนั่นก็ส่องประกายแปลก ๆ   มันไม่ได้ดุดันจนน่ากลัวแต่กลับชวนให้ขนลุก  ยิ่งตอนที่มือใหญ่เลื่อนขวดเหล้ากลับคืนมาไว้ฝั่งตนเองแล้วละมือออกมาลูบตรงต้นขายิ่งทำให้คนตัวบางสะดุ้งกับสัมผัสนั้น    ชลนทียกขาขึ้นหนีทันทีตามสัญชาติญาณแต่กลับเป็นการเปิดทางให้อีกคนคว้าเรียวขาทั้งสองไว้ยกพาดบนลำขาแข็งแกร่ง  ร่างโปร่งที่ไม่ทันตั้งตัวเลยเสียหลักหงายหลังลงไปกับโซฟาเป็นผลให้อีกคนโน้มตัวตามลงมากดทับได้อย่างง่ายดาย


และก่อนที่นักข่าวฝึกหัดจะได้ปัดป้องใด ๆ   ริมฝีปากหยักก็ฉกวูบลงประกบริมฝีปากได้รูปอย่างแม่นยำและรวดเร็ว   ใบหน้าขาวหันหนีทันที    มือทั้งสองข้างพยายามจะยกขึ้นผลักอีกฝ่ายแต่เทวาก็รวบเอาไว้ทั้งตัวจนขยับไม่ได้  ยิ่งชลนทีเอียงหน้าหนีก็ยิ่งเท่ากับเป็นการเปิดทางให้ทั้งจมูกและริมฝีปากของอีกฝ่ายลากไล้ไปตามข้างแก้มและลำคอได้อย่างสะดวก

มะ...ไม่...คุณ...เทวา  ชลนทีเรียกอีกคนเสียงหลง  กายบางดิ้นพล่านอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่ง

หืม  ถึงจะขานรับ แต่จมูกและริมฝีปากยังไม่หยุดไต่ตอมผิวเนื้อเนียนตรงหน้า  

คือ...อ๊ะ..  กำลังจะพูดออกมา  แต่ความเจ็บจี๊ดจากการถูกดูดดึงผิวเนื้อตรงลำคอก็ทำเอาสะดุ้ง

จะตอบได้หรือยัง  ถ้าไม่ตอบฉันจะไม่ถามแล้วนะ  มาเฟียหนุ่มละใบหน้าออกมาสบตากับอีกคนที่มองกันอย่างเอาเรื่อง  แต่เทวาก็ไม่สะทกสะท้านกับดวงตาสีน้ำตาลใสนั่น  สายตาคมโลมเลียไปตามใบหน้าและลำคอยืนยันในคำพูดก่อนหน้านี้ว่าหากชลนทีไม่คิดจะตอบคำถามกันเขาก็จะหันไปสนใจกับกิจกรรมอื่นแทน


เทวาจับสองขาที่ขยับยุกยิกตั้งท่าจะถีบขาตนเองแยกออกจากกันแล้วแทรกตัวลงระหว่างกลาง  มือใหญ่รวบสองมือชลนทีขึ้นบนศีรษะไม่เบาแรงนักเพราะความพยศของคนข้างใต้  ข้อมือบอบบางเกินชายกระแทกเข้ากับพนักวางแขนโซฟา   ความเจ็บแล่นจี๊ดจนคิ้วเรียวขมวดมุ่น


แล้วทำไมคุณจะต้องมาเค้นถามผม ในเมื่อ อ๊ะ..คุณก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าพะ..พวกคุณ ทำอะไร...กัน  ชลนทีหลับหูหลับตาพ่นคำพูดออกไป  ติดขัดเป็นพัก ๆ ยามที่สัมผัสจากมือร้อนเข้าทาบกับผิวกายภายใต้เสื้อเชิ้ต  พยายามจะสะบัดมือออกแต่ยิ่งขัดขืนก็ยิ่งถูกกำรอบข้อมือแน่นจนเจ็บยิ่งกว่าเดิม

ฉันทำอะไรเทวาถามกลับ   ยังไม่ปักใจเชื่อว่าชลนทีจะรู้ถึงขนาดที่ว่ามีการส่งภาพวาดจีนโบราณของจริงไปกับเรือส่งสินค้าลำเมื่อคืน

ก็ค้ายาไง  คราวนี้คนที่ดิ้นอยู่หยุดดิ้นแล้วส่งสายตาฟาดฟันกับคนที่อยู่เหนือร่างกาย อยากรู้ว่าเทวาจะทำหน้ายังไง

ว่าอะไรนะ!!” มือใหญ่ที่ลูบวนอยู่แถวแผ่นอกชะงักทันที  คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันกับสิ่งที่ได้ยิน

คิดว่าไม่มีใครรู้ละสิ  ป่านนี้ตำรวจคงรู้กันทั่วแล้วละ” 

ดูมั่นใจจริงนะ

แน่นอน  ถึงคุณจะจับตัวผมกับผู้กองพชรได้  แต่ตำรวจคนอื่นก็คงรู้ข่าวแล้ว  ป่านนี้เขาคงไปรอจับคนของคุณพร้อมของกลางที่เกาะไหนสักเกาะแล้วละ

อย่างงั้นเหรอ

“.....อื้อ...


คำพูดที่จะต่อปากต่อคำถูกกลืนหายไปอีกครั้งเพราะคนด้านบนไม่ปล่อยให้ริมฝีปากนั้นได้มีโอกาสเจื้อยแจ้วอะไรอีก  ชลนทีเผยอริมฝีปากจะท้วงยามเมื่อมือใหญ่ปัดผ่านเม็ดเล็ก ๆ ใต้เนื้อผ้า  เป็นผลให้คนที่รอจังหวะอยู่แล้วส่งปลายลิ้นเข้าไปทักทายสิ่งเดียวกันของคนใต้ร่างทันที 


เทวาแทรกปลายลิ้นชื้นเข้าไปไล่ต้อน ดูดดึงอย่างเอาแต่ใจไม่สนว่าอีกคนจะพยายามหลบเลี่ยงแค่ไหน  หนักเข้าเจ้าของลิ้นเล็กจึงใช้ฟันขบกัดปลายลิ้นที่รุกต้อนกันอยู่  แต่มีหรือที่มาเฟียหนุ่มจะล่าถอย   มือใหญ่ใต้เสื้อเชิ้ตกดบีบเนินเนื้อเม็ดเล็กจนร่างโปร่งผวา  ความเจ็บแล่นพ่านจนน้ำตาซึมยอมคลายฟันคมออก  


เทวาใช้จังหวะนั้นถอนริมฝีปากออกก่อนจะก้มบดเบียดลงไปใหม่อีกครั้ง  แต่คราวนี้เขาคงต้องทำโทษเด็กดื้อกันบ้าง  ฟันคมกัดลงบนริมฝีปากล่างของคนข้างใต้จนได้กลิ่นคาวเลือดจาง ๆ   ริมฝีปากร้ายเคล้าคลึงอยู่แถวปากแผลจนพอใจแล้วแทรกปลายลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวกวาดชิมความหวานด้านในใหม่อีกครั้ง  และคราวนี้คนที่ได้รับบทเรียนก็ไม่กล้าที่จะต่อต้านแล้ว   


มือใหญ่ใต้เนื้อผ้ายอมคลายแรงออก  เปลี่ยนเป็นเคลื่อนไหวหยอกล้อสลับไปอีกข้างจนคนที่ฤทธิ์เยอะอยู่เมื่อครู่เริ่มสะท้าน  ชลนทีบิดกายไปมาหลบหลีกสัมผัสจากมือร้อน แต่สำหรับคนที่อยู่ข้างบนแล้วยิ่งอีกคนขยับตัวมากเท่าไหร่ร่างกายก็ยิ่งเสียดสีกันมากเท่านั้น เทวานึกชอบใจเมื่อบางสิ่งบางอย่างใต้ร่มผ้าเริ่มแปรสภาพขยายตัวบดเบียดกับของคนข้างใต้ซึ่งมีเพียงผ้าเนื้อบาง ๆ กั้นไว้   




เนิ่นนานที่คนด้านบนตักตวงอย่างเอาแต่ใจจนชลนทีคิดว่าตนเองแทบหมดลมหายใจไปแล้ว  อีกคนถึงได้ยอมปล่อยริมฝีปากกันให้เป็นอิสระ  กลีบปากที่เริ่มแดงเห่อเผยอหอบเอาลมหายใจเข้าปอดโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าภาพแบบนั้นมันดูเชิญชวนมากแค่ไหน  แล้วคนที่มองอยู่ก็ทนดูไม่ได้นาน เทวาก้มลงไปดูดดึงกลีบปากแดงนั้นอีกครั้ง  และอีกครั้งอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย  นึกเสียดายที่มัวปล่อยหนูตัวน้อยนี้วิ่งเล่นที่อื่นอยู่เสียนาน  


จะ...อ๊ะ..ทำอะไ..ร  


เสียงหวานร้องออกมาทันที  เมื่อสัมผัสอุ่นจากมือที่เคยหยอกล้ออยู่กับอกเลื่อนลงไปทาบกลางลำตัว  ริมฝีปากหยักสาละวนอยู่บนเนินเนื้อเม็ดเล็กผ่านเนื้อผ้าจนน้ำลายเปียกชื้นเป็นวงกว้าง  แต่ถึงอย่างนั้นความวาบหวามที่ชลนทีได้รับก็ไม่ต่างจากการที่อีกคนใช้ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยสลับกับบีบดึงอยู่เมื่อครู่เลย....เจ็บแสบแต่กลับหวามไหว


ไม่รู้จริง ๆ เหรอ หืม...


น้ำเสียงที่เคยทุ้มแหบพร่าเสียจนคนฟังขนลุก ช่างขัดกับแววตาหยอกเย้าที่ตั้งใจส่งไปกวนประสาทให้คนมองขัดใจเล่น  แล้วก็ได้ผลเมื่อคนข้างใต้เริ่มแผลงฤทธิ์อีกครั้ง  ดวงตาใสวาววับ สองมือน้อยขยับบิดหวังจะหลุดออกจากการถูกรวบ  สองขาเตะถีบไปตามลำขาแข็งแกร่ง  จนเทวาต้องกดน้ำหนักมือลงไปเค้นคลึงให้หนักขึ้นสลับกับลูบไปตามความยาวของสิ่งอ่อนนุ่มในมือคลายอาการพยศ   


“....อ๊ะ....


ไม่นานก็สอดมือเข้าไปด้านในรั้งขอบชั้นในลงแล้วเริ่มทักทายกับส่วนอ่อนไหวนั้นอย่างเป็นทางการ  ชลนทีบิดกายเร่าทันทีที่เทวากดปลายนิ้วลงตรงส่วนปลายไม่เบามือนัก   ริมฝีปากบางขบเข้าหากันยามเมื่อถูกฝ่ามือใหญ่กำรอบและขยับขึ้นลงเสียดสี


เมื่อเห็นแบบนั้นคนคุมเกมจึงลองปล่อยมือที่รวบข้อมือบางออกดู  ชลนทีไม่ได้ออกฤทธิ์ออกเดชมากมายเหมือนอย่างตอนแรกอีกแล้ว   เป็นเพราะเขาเองที่รีบรุกจนไม่ปล่อยให้อีกคนมีโอกาสตั้งตัว  


เทวาตอบโต้อาการพยศน้อย ๆ ของร่างโปร่งด้วยการเพิ่มจังหวะและน้ำหนักกับสิ่งในมือยามเมื่ออีกคนออกแรงผลักไสหรือทุบตีเขา   


มาเฟียหนุ่มไม่รู้ว่าระหว่างสีหน้าที่แสดงถึงอารมณ์ปรารถนากับแววตาซึมน้ำที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวคงเจ็บไม่น้อยยามที่เขากดปลายนิ้วหนัก ๆ ที่ส่วนปลายแบบไหนถูกใจเขามากกว่ากัน  แต่ที่แน่ ๆ ไม่ว่าคนตรงหน้าจะแสดงสีหน้าและแววตาแบบไหนมันก็ชวนให้เขาอยากฝังกายลงไปในร่างตรงหน้าเสียตอนนี้ให้หนัก ๆ 





ชลนทีแทบจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเสื้อเชิ้ตหลุดออกไปจากตัวตอนไหน  ในหัวพยายามจะคิดอะไรมากมายแต่สุดท้ายก็กลับว่างเปล่า  รับรู้เพียงสัมผัสเร่าร้อนจากส่วนกลางกายเท่านั้น  ไม่อยากจะยอมรับว่าเผลอหลงใหลได้ปลื้มไปกับสัมผัสนั้น  ที่เคยทำด้วยตัวเองมาทั้งชีวิตมันเทียบไม่ได้กับสัมผัสที่คนตรงหน้านี้แตะต้อง  ฟันคมขบกัดริมฝีปากเห่อช้ำจนเลือดสีแดงซึมขึ้นมาอีกครั้ง  คนที่มองอยู่จึงโน้มกายลงไปใช้กลีบปากบดคลึง ดูดดึงด้วยความมันเขี้ยว  จนเรียกเสียงร้องจากคนเจ็บแผล


“...ซี้ด....


เทวาละริมฝีปากออกมามองจ้องกันเพื่อดูผลงาน  ใบหน้าที่เคยขาวใสขึ้นสีเรื่อเมื่อถูกจ้องมองแบบนั้นทั้งที่มือของอีกฝ่ายยังคงเคลื่อนไหว   และมันน่าเจ็บใจที่ตัวเขาเองกลับขยับกายตอบรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจโดยไร้ซึ่งการขัดขืนอย่างที่ควรจะเป็น  สุดท้ายเปลือกตาบางจึงเลือกจะปิดลงข่มความอายเพราะไม่กล้าสบสายตาที่มองมาเหมือนจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งร่างกายนั้นได้อีก   เด็กที่เคยดื้อจึงไม่ได้เห็นรอยยิ้มกว้างที่แสดงออกถึงความพึงพอใจของอีกคน  


เทวาจับชลนทีพลิกคว่ำเมื่อรับรู้ถึงส่วนปลายที่เริ่มปริ่มน้ำมากขึ้นของร่างโปร่งและคงจะปลดปล่อยออกมาในอีกไม่ช้าต่อจากนี้  มาเฟียหนุ่มใช้เวลาเพียงเสี้ยวนาทีลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตนเองในขณะที่สายตาคมยังคงโลมเลียไปตามกายขาวขึ้นสีประปรายเพราะฝีมือตนเองตรงหน้า   ชลนทีพยายามชันตัวลุกขึ้นเมื่อสบโอกาส  แต่แล้วสัมผัสอุ่นร้อนที่หลังต้นคอก็ทำให้ต้องย่นคอหนี  ก่อนที่ในนาทีต่อมากายบางจะโอนอ่อนผ่อนไปตามท่าทางที่มาเฟียหนุ่มต้องการอีกครั้งเมื่อมือใหญ่สัมผัสเข้ากับจุดเดิมที่ยังค้างคา   แผ่นหลังขาวแนบไปกับอกแกร่งในขณะที่บางสิ่งบางอย่างด้านล่างดุนดันเสียดสีอยู่กับก้อนเนื้อนุ่ม  สำนึกภายในบอกให้ขยับหนีแต่ร่างกายกลับเบียดเข้าหา....ช่างน่าอายสิ้นดี 




ไม่นานหลักฐานที่ฟ้องถึงแรงปรารถนาก็หลั่งไหลออกมาให้เจ้าของได้อับอาย  กายบางซบแนบไปกับผืนโซฟา  ทั้งหมดแรงทั้งอายที่ต้องมาปลดปล่อยกับมือคนแปลกหน้า  



“.....ไม่...มัน..เจ็บ....”.


น้ำตาหยดใสไหลรินทันทีที่สิ่งแปลกปลอมชำแรกเข้ามาภายในร่างกาย    ชลนทีกระถดตัวหนีแต่ถูกลำแขนแกร่งดึงรั้งช่วงเอวเอาไว้


อย่าเกร็ง  น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบชิดริมหู  ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจะไล่เล็มไปตามหลังใบหูละเรื่อยลงไปยังแก้มสีเรื่อและต้นคอ  มือใหญ่ข้างที่ไม่ได้แทรกซอนอยู่ในช่องทางอ่อนนุ่มทำหน้าที่ปลอบประโลมไปทั่วแผ่นอก  หยอกล้อกับเนินเนื้อเม็ดเล็ก เรียกอารมณ์หวามไหว  ในขณะที่ปลายนิ้วขยับเข้าออกสลับกับควานหาจุดที่จะทำให้อีกคนพร้อมเร็วขึ้น



“...อื้อ....เอาออก...เจ็บ..มะ..ไม่เอา...  


มือบางดันวงแขนแกร่งที่กอดรั้งตนเองไว้แน่นออก  ใช้มืออีกข้างกดจิกจนเจ็บด้วยกันทั้งเจ้าของวงแขนและเจ้าของเอวบางที่ถูกรัดหนักขึ้น    แต่ความเจ็บจากช่วงเอวที่ได้รับยังไม่เทียบเท่าถึงครึ่งหนึ่งจากความเจ็บตรงช่องทางอ่อนนุ่มที่มีบางสิ่งกำลังกดตัวแทรกเข้ามา  


“...อย่าเกร็ง....


เทวาเอ่ยบอกพร้อมกับผ่อนแรงกอดรัดที่เอวลง  เหลือเพียงประคองไว้ไม่ให้ร่างตรงหน้าทรุดลงไปเท่านั้น   มาเฟียหนุ่มคิดว่าเขาพยายามใจเย็นอย่างที่สุดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในตอนที่ค่อย ๆ แทรกตัวกดส่วนปลายเข้าไปและพบว่ามันคับแน่นจนช่องทางของร่างโปร่งอาจจะฉีกขาดถ้าเขาดันทุรังเสือกไสเข้าไปเพียงครั้งเดียว   แต่อีกคนก็กลับไม่ให้ความร่วมมือกัน ซ้ำยังจะดึงดันให้เจ้าตัวนั้นเจ็บยิ่งกว่าเดิม


“..ผ่อนคลายหน่อย.....แบบนั้น......    

“....ดีมาก... เด็กดี......  


น้ำเสียงทุ้มแหบพร่าคล้ายมนต์สะกด  คอยกระซิบย้ำซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้นสลับกับสัมผัสอุ่นจากริมฝีปากหยักพรมจูบไปบนหลังคอและแผ่นหลังขาวเนียนให้อีกคนรู้สึกผ่อนคลาย  


“.....อื้อ.....  /  “...อ่า...แน่นเกินไปแล้ว


เทวาตัดสินใจกดกายเข้าไปอีกครั้งจนสุด หลังจากกัดฟันข่มความต้องการเอาไว้อยู่นาน  น้ำเสียงหวานครางประท้วงทันทีเมื่อร่างกายรับสิ่งแปลกปลอมเข้าไปจนเต็มลำ  น้ำตาหยดใสไหลลงปลายหางตาแทนทุกความรู้สึก เจ็บ จุก อึดอัดจนเกินบรรยาย   คนที่ทำร้ายกันจึงส่งมือใหญ่ไปประครองใบหน้าเปื้อนน้ำตาหวังจะให้หันมารับจูบปลอบประโลม  แต่เจ้าของใบหน้าขาวกลับหันหนีกันเสียอย่างนั้น  ทั้งที่คิดว่าอีกคนน่าจะสิ้นฤทธิ์ไปนานแล้ว


นายไม่ควรพยศเวลานี้นะ  /  “....อ๊ะ...    ไม่ว่าเปล่า...เจ้าของกายใหญ่เริ่มขยับเข้าออก  



ในคราแรกเทวารู้สึกถึงการต่อต้านจากคนด้านหน้า   แต่เขาก็ฝืนเคลื่อนกายเข้าออกไม่สนใจอากัปกิริยานั้น  ไม่นานเมื่อความรู้สึกฝืดเคืองเริ่มคลาย  กายบางก็เคลื่อนไหวสั่นคลอนไปตามแรงส่ง   


“....อ๊ะ....อ๊ะ.....อึก...


ยิ่งเสือกไสร่างกายก็ยิ่งร้อนรุ่ม  ยิ่งได้ยินเสียงร้องหวาน ๆ ก็ยิ่งปลุกไฟแห่งความต้องการในตัวให้โหมหนักกว่าเดิม  ริมฝีปากร้อนที่พรมจูบไปตามแผ่นหลังละออก   ลำแขนแข็งแกร่งกอดกระชับเอวบางไว้มั่น  เร่งโถมกายเข้าหาจนร่างโปร่งคิดว่าตนเองคงต้องถลาไปข้างหน้าแน่ถ้าไม่ยึดจับพนักวางแขนโซฟาเอาไว้


ชลนทีกัดปากจนเจ็บไปหมด  บทรักเร่งเร้าและร้อนแรงที่คนด้านหลังกระหน่ำป้อนส่งให้ทำเอาเขาแทบคิดอะไรไม่ออก  ซ้ำส่วนอ่อนไหวยังถูกปรนเปรอขยับเคลื่อนไหวอยู่ในอุ้งมือร้อน   สุดท้ายจึงได้แต่ยอมโอนอ่อนปล่อยตัวปล่อยใจไปตามจังหวะกระแทกกระทั้นถี่เร็วนั้น   


ไม่ต่างกันกับคนที่โถมแรงใส่ไม่ยั้ง  เหมือนว่าจะเรียกกำไรคืนให้สาสมกับที่อดทนมานานในช่วงแรกเริ่ม  ความอุ่นร้อนกับแรงบีบรัดในช่องทางคับแน่นปลุกไฟในกายจนอยากแผดเผากายบางนี้ให้มอดไหม้ไปกับบทรักของตนเอง





“....อืม......


ไม่นานกระแสธารอบอุ่นก็สาดซัดดับไฟรักที่โหมกระพืออยู่ก่อนหน้านี้  ร่างสูงแช่กายค้างไว้ปลดปล่อยทุกหยาดหยดในช่องทางอบอุ่น  ในขณะที่มือใหญ่ขยับช้า ๆ รีดผลผลิตจากแรงปรารถนาของร่างในอ้อมแขนออกอีกครั้ง


ชลนทีทรุดตัวลงกับผืนโซฟาทันทีเมื่อรู้สึกถึงความวูบโหวงด้านหลังกับลำแขนแกร่งที่เริ่มคลายออก  ริมฝีปากสีแดงเผยอหอบหายใจเหนื่อยอ่อน  จนคนที่มองจากด้านหลังถึงกับยิ้มเอ็นดูกับภาพนั้น


หมดแรงแล้วหรือไง ลูกหนูของฉัน  


ทั้งที่คิดว่ามันน่าจะจบลงแล้ว  แต่เปล่าเลย.....กายบางถูกจับพลิกให้หันกลับมาเผชิญหน้ากัน  ก่อนจะถูกช่วงชิงลมหายใจในวินาทีต่อจากนั้น    และกว่าจะได้ออกแรงปัดป้องตนเองครั้งใหม่ความอบอุ่นก็ถูกเติมเต็มใส่เข้ามาอีกครั้ง  อีกครั้ง........และอีกครั้ง




“....ไม่...อ๊ะ...พอ....แล้ว....



 “..คุณเทวา...อื้อ...ผม..ไม่..ไหว...









วันจันทร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2559

ผมไม่ใช่ของเล่นนะครับคุณมาเฟีย - ตอนที่ 3




หึ...ฤทธิ์เยอะเหมือนกันนี่  แบบนี้ถึงจะสนุก   


ว่าจบมือใหญ่ข้างที่ถือเนกไทไว้ก็โยนเนกไทลงบนเตียงก่อนจะจับเข้าที่คางของร่างโปร่งแล้วออกแรงบีบจนชลนทีต้องยอมคลายฟันที่กัดอยู่บนแขนออก   ดวงตาสีน้ำตาลคลอน้ำขึ้นมาทันทีด้วยความเจ็บจากแรงบีบ  แต่ก็ยังฮึดสู้พยายามดิ้นขืนลำตัวออกจากอ้อมแขนแม้จะแทบไม่เป็นผล  สองมือทั้งจิกทั้งข่วนจนเทวารำคาญเลยจับเหวี่ยงลงไปกลางที่นอนอีกครั้งก่อนจะตามไปคร่อมทับ


ชลนทีเสียเปรียบทันทีที่คนตัวใหญ่แทรกตัวลงกลางระหว่างขาทั้งสองข้าง   มือที่ยกขึ้นมาหวังจะปล่อยหมัดใส่คนด้านบนถูกมือใหญ่รวบเอาไว้ได้   ก่อนที่อิสระจะหมดลงด้วยเนกไทสีดำเส้นยาวของตนเองที่อีกฝ่ายนำมาใช้มัดข้อมือทั้งสองข้างเข้าไว้ด้วยกันแล้วกดสองแขนขึ้นไว้บนศีรษะ  


อย่าทำผมเลย  ผมไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาจริง ๆ   เมื่อรู้แน่แล้วว่าการดิ้นหนีด้วยกำลังที่ด้อยกว่าของตนเองคงจะเอาตัวไม่รอด  จึงเปลี่ยนเป็นเอ่ยวาจาร้องขอ  แต่ข้างในใจก็หวังว่าหากอีกฝ่ายเผลอพลาดท่าเมื่อไหร่จะจัดการทันที

อย่างนั้นเหรอ  เทวาถามเหมือนจะเยาะอยู่ข้างใบหู  ก่อนที่ริมฝีปากร้ายกับจมูกคมจะเริ่มฉกชิมผิวเนื้อของลูกหนูในกำมืออย่างใจเย็นผิดกับตอนปราบพยศเมื่อครู่   ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าน้ำเสียงวิงวอนกับแววตาแค้นเคืองนั่นไม่ได้เข้ากันเลยสักนิด   คิดจะใช้ไม้อ่อนเพื่อประวิงเวลาแล้วหาโอกาสเอาคืนสินะ..เด็กน้อย

จริง ๆ นะ  ผมไม่รู้จริง ๆ ว่ามันคือห้องพัก.....ของ....คุณ...ปลายเสียงของชลนทีเริ่มขาดหายเมื่อรู้สึกได้ถึงปลายลิ้นอุ่นชื้นที่แตะอยู่แถวลำคอ  ยิ่งลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดลงมาความกล้าที่มีก่อนหน้านี้ก็ยิ่งลดถอยลง  ชลนทีหดคอหนี  แต่อีกฝ่ายก็ยังฝังจมูกและริมฝีปากลงมาได้อยู่ดี

ไม่รู้แต่ก็ยังจะเข้ามา ?  เหมือนกับตอนที่สะกดรอยตามฉันที่ผับนั่นน่ะเหรอ  เทวาละริมฝีปากออกจากผิวเนื้อเนียนมาจ้องมองเด็กหัดโกหกตรงหน้า  

คุณรู้.......อื้อ....  


ยังไม่ทันจะจับต้นชนปลายได้ถูกริมฝีปากได้รูปก็ถูกครอบครองด้วยริมฝีปากของคนด้านบนจนต้องกลืนคำพูดที่เหลือลงคอไป   ชลนทีเบิกตากว้างด้วยความตกใจพยายามจะหันหนีแต่กลับถูกมือใหญ่จับคางฝืนบังคับไว้     เทวาก้มลงประกบริมฝีปากลงไปใหม่อีกครั้ง  ดูดดึงริมฝีปากของคนด้านล่างเล่นจนพอใจปลายลิ้นร้ายจึงเริ่มจะเข้าแทรกซอน     แต่ติดที่ว่าหนูตัวน้อยที่คิดว่าสิ้นฤทธิ์ไปแล้วกลับแผลงฤทธิ์ขึ้นมาอีกครั้ง


ซี๊ด...  


เทวาถอนริมฝีปากออกมาทันทีที่ความเจ็บแปลบแล่นพ่านจากปลายลิ้นสู่โคนด้วยฤทธิ์ของฟันคมจากคนด้านล่าง  ดวงตาคมมองอีกคนอย่างคาดโทษ  มือใหญ่กดบีบปลายคางจนดวงตาสีน้ำตาลคลอน้ำอีกครั้งด้วยความเจ็บ  ไม่นานก็ปล่อยออกก่อนจะยกยิ้มร้าย


ชลนทีหอบหายใจทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ  แต่ไม่นานก็ต้องขบกัดฟันคมกับปากที่เริ่มแดงของตนเอง เมื่อกายสูงของคนด้านบนบดเบียดลงมาจนสรีระบางส่วนด้านล่างสัมผัสกัน  เทวากดเบียดความเป็นชายเข้ากับคนด้านล่างอย่างอ้อยอิ่งแต่จงใจลงน้ำหนักให้สิ่งนั้นทั้งของเขากับของร่างโปร่งเสียดสีกันภายใต้เนื้อผ้าที่ไม่ได้หนามากนัก 


ไม่..อย่าทำ..ชลนทีร้องขอออกมาพร้อมกับส่ายศีรษะ  แววตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองผ่านม่านน้ำตาหวังให้อีกคนเปลี่ยนใจ  

สิ้นฤทธิ์แล้วหรือไง  เทวาถามพร้อมกับรอยยิ้มน้อย ๆ อย่างถูกใจที่สามารถทำให้แววตาดื้อรั้นของคนด้านล่างเปลี่ยนไปได้ 


ยังไม่ทันที่ชลนทีจะได้ตอบอะไรริมฝีปากหยักก็กดทาบลงมาบนปากเขาอีกครั้ง  แรงบีบที่ปลายคางทำให้คนด้านล่างต้องจำยอมให้อีกฝ่ายประกบจูบลงมาตามใจ   เทวาดูดดึงริมฝีปากของคนด้านล่างเล่นจนเกิดเสียงดังน่าอาย  ในขณะที่สะโพกสอบเริ่มขยับเคลื่อนไหวให้ร่างกายเสียดสีกันอีกครั้ง  สุดท้ายคนที่ชั่วโมงบินน้อยกว่าหรือแทบจะไม่มีเลยจึงยอมเผยอปากออกเปิดรับปลายลิ้นอุ่นเข้าไปด้านใน   


ปลายลิ้นร้ายแทรกซอนเข้ากวาดต้อนและดูดดึงเล่นกับปลายลิ้นของคนถูกรุกรานอย่างชอบใจ  ภายนอกว่าหวานแล้วภายในกลับหวานล้ำยิ่งกว่า  ยิ่งได้สัมผัสกวาดชิมก็เหมือนจะยิ่งต้องการมากขึ้นอีกเท่านั้น  จากต้องการป้อนจูบเพื่อสั่งสอนจึงกลายเป็นเริ่มทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามอารมณ์ปรารถนา 






“...อึก...อื้อ...” 


เนิ่นนานจนร่างโปร่งที่ขาดอากาศหายใจเริ่มประท้วง  ชลนทีเริ่มดิ้นอีกครั้งเท่าที่ร่างกายจะสามารถขยับได้  แต่ก็คล้ายว่ายิ่งดิ้นก็ยิ่งเป็นการเบียดตนเองเข้ากับคนด้านบน   


ทำแบบนี้จะยั่วฉันหรือไง  


เทวาเอ่ยเยาะออกมาให้อีกคนหัวเสียเล่น  ไม่รู้ทำไมเขาถึงนึกสนุกเมื่อได้เห็นแววตาพยศของลูกหนูตรงหน้า   


หลังจากยอมใจดีปล่อยให้คนข้างล่างได้หอบหายใจอยู่พักหนึ่งริมฝีปากหยักก็ทาบทับลงไปใหม่อีกครั้ง  คราวนี้ชลนทีไม่ได้ดิ้นรนสู้ปลายลิ้นเขาเหมือนครั้งก่อนอีกแล้ว  แม้จะไม่ได้ตอบสนองอย่างออกรสแต่อาการโอนอ่อนผ่อนตามนั้นก็ทำให้เทวายอมที่จะใจดีไม่ตักตวงเหมือนจะสูบวิญญาณดั่งครั้งก่อน   




กริ๊ก !!


เสียงหัวเข็มขัดที่ถูกคลายออกทำให้คนด้านล่างได้สติ  แต่เพียงไม่นานความรู้สึกใหม่ก็เข้าแทนที่ชลนทีเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความตกใจเมื่อได้รับสัมผัสอุ่นจากมือใหญ่ที่ล่วงล้ำเข้าไปแตะต้องสิ่งต้องห้ามภายในโดยไร้เนื้อผ้ากีดขวาง  


อ๊ะ...มะ..ไม่..  


น้ำเสียงสั่นร้องท้วงออกมาขาด ๆ หาย ๆ   ใบหน้าขาวส่ายสะบัดหนีจูบที่อีกคนกำลังป้อนให้จนเส้นผมสีน้ำตาลระไปกับเตียงนอน  พอเห็นอย่างนั้นคนด้านบนเลยได้ใจ   เทวาไล้ปลายนิ้วเข้าแตะหยอกล้อกับส่วนปลายก่อนจะกดย้ำลงไปให้เจ้าตัวสะท้านเล่น  ชลนทีเริ่มหอบแต่ก็ยังพยายามขยับสะโพกหนีโดยไม่รู้ตัวเลยว่าการขยับร่อนสะโพกแบบนั้นไม่ได้ต่างจากการยั่วยวนตรงไหนเลย  


นายกำลังทำให้ฉันอยากจะฝังตัวลงไปซะตอนนี้เลย  รู้ตัวมั้ย” 


น้ำเสียงพร่ากระซิบชิดริมฝีปาก  ก่อนจะถอนใบหน้าออกมากวาดมองดวงหน้าขาวอย่างคนภาคเหนือที่ตอนนี้เริ่มแดงซ่านจากแรงอารมณ์ด้วยน้ำมือตนเอง  ติดจะขัดใจกับเสื้อกั๊กและเสื้อเชิ้ตที่ขวางหูขวางตาแต่ว่าตอนนี้เทวาคงต้องทำให้ลูกหนูเชื่องเสียก่อนถึงจะจัดการกับเสื้อผ้าพวกนี้ได้


คนตัวสูงไล่จูบไปตามใบหน้าและลำคอ ในขณะที่มือใหญ่ไล้ไปตามความยาวของสิ่งในมือก่อนจะเริ่มขยับเคลื่อนไหวจากบางเบาเนิบช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ 


อ๊ะ...อื้อ...


ไม่นานร่างกายที่เคยต่อต้านกันอยู่ก่อนหน้านี้ก็สิ้นฤทธิ์ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามการชักนำ   เสียงครางหวานหูที่เจ้าตัวพยายามกลั้นไว้แต่ก็ยังเล็ดรอดออกมาให้คนรังแกกันได้ฟัง    ปลายขาสองข้างยกขึ้นทำมุมกับที่นอนอย่างที่เจ้าของเองแทบไม่รู้ตัว   ส่งผลให้คนได้เปรียบมีเวลาละออกมาจัดการกับเสื้อผ้าที่ขวางตาออก  โดยให้ส่วนแข็งขืนที่เริ่มแปรสภาพของตนเองทำหน้าที่เสียดสีกับแท่งเนื้ออ่อนนุ่มนั้นแทน



ไม่..ปล่อยผมไป..เถอะนะ..ผมขอร้อง


ชลนทีร้องขออีกครั้งเมื่อเสื้อกั๊กสีดำโดนกระชากออกจากตัวด้วยมือคนใจร้อนที่ยอมเสียเวลาปลดกระดุมอยู่เพียงแค่เม็ดแรกเท่านั้นก็ดึงตัวเสื้อออกทันที  


เลิกร้องขอได้แล้ว...เด็กดี  


ไม่ว่าเปล่ามือใหญ่ยังสอดเข้าใต้เสื้อเชิ้ตลูบไล้ไปตามผิวขาวให้เจ้าของกายสะท้าน  ก่อนจะไปหยุดที่เนินเนื้อเม็ดเล็ก ๆ   ปลายนิ้วปัดผ่านแผ่วเบาพอให้เจ้าของแผ่นอกหวามไหว  ก่อนจะหลบไปหยอกล้อกับอีกฝั่งแล้วปล่อยให้ริมฝีปากร้ายได้ฉกชิมผ่านเนื้อผ้า   ชลนทีผวาแอ่นอกเข้าหาริมฝีปากหยักทันทีที่ปลายลิ้นตวัดผ่านหยอกเย้าก่อนจะถูกดูดดึงอย่างหนักหน่วงจนรู้สึกเหมือนว่าอีกคนคงจะอยากกลืนกินมันเข้าไปถ้าทำได้  


เทวาละใบหน้าออกมาดูผลงานด้วยความพึงพอใจ  ดวงตาคมยิ้มเยาะใส่ใบหน้าของคนข้างใต้ที่มองมาอย่างเอาเรื่อง  หากแต่ร่างกายกลับบิดสะท้านปนหอบหายใจจากสัมผัสของตนเอง   ใบหน้าคมก้มลงกดจูบหนัก ๆ บนริมฝีปากที่เริ่มเจ่อบวมอีกครั้งก่อนจะจับร่างโปร่งพลิกคว่ำ  ดึงรั้งช่วงสะโพกให้ยกขึ้นเพื่อจะทำในสิ่งที่อดใจรอมาเนิ่นนาน




ขอโทษครับ  

มีอะไร !!!!